Nummer 1

Bonjour à tous!

Het heeft even op zich laten wachten, maar hier is het dan: m’n eerste blogverhaal, mét foto’s. In de vijf weken dat ik hier nu al ben, is er veel gebeurd. En dat heb ik voor jullie samengevat ;).

Vrijdag 26 februari ben ik met de trein vanuit Eindhoven naar Frankrijk vertrokken. Met de grootste koffer ever! ‘Quelle valise’, zei een arme jongen die me hielp hem de trein in te sleuren. Onderweg vroegen een paar conducteurs waar ik naartoe ging. Toen ik antwoordde dat ik in Montélimar zou uitstappen, was hun reactie: ‘Ah, pour manger du nougat?’. Onder andere, ja. En ook om een beetje te werken ;). In de stad van de nougat ben ik overgestapt op de bus voor de laatste drie kwartier van m’n reis. Bij de bushalte, die recht tegenover de camping ligt, werd ik opgewacht door Hein, de beheerder van een deel van de camping, en zijn vrouw, Ans. Zij hebben me naar mijn huisje op de camping gebracht. De camping is gelegen op een berghelling en loopt in terrasvorm naar beneden, tot aan een kleine rivier. Het uitzicht op het dal en de omringende bergen is prachtig! En ik heb al veel mooie zonsondergangen gezien. Vanaf de hoofdreceptie loopt er een grote weg in een bocht naar beneden. Als je die bocht om bent, kijk je recht naar het westen en lijkt het alsof je in een schilderij bent beland. Ik blijf er vaak even op de rotsen zitten als ik terugkom van het dorp. Het dorp, Villeneuve de Berg, ligt op ongeveer twee kilometer van de camping. Het is een typisch Frans dorpje met bakkers/patisserieën, groentewinkels, een traiteur, mini-supermarkten, een postkantoortje, cafés, katten, en smalle wegen vol gaten. En tussen 12.00 en 14.00 is alles dicht en is er geen mens op straat. De winkeliers zijn allemaal heel vriendelijk en maken graag een praatje. Ce qui est bon pour mon français ;).

Op de camping begint het ook wat gezelliger te worden. In het begin was het hier heel stil. Maar nu komt er steeds meer personeel te wonen, Fransen en Nederlanders. Volgende week vrijdag, 8 april, gaat de camping open en komen de eerste gasten aan. Tot nu toe zijn we vooral bezig geweest met het klaarmaken van de huisjes voor het seizoen. En dat is veel meer werk dan ik ooit had gedacht! Samen met een collega ben ik verantwoordelijk voor zo’n 220 mobilehomes. Die gaan we een voor een af om te controleren of het gas, het water en de elektriciteit werken, en of de inventaris compleet is en in goede staat verkeert. Ik heb al geleerd om gasflessen aan te sluiten, geisers aan te steken en waterkranen open te draaien en op lekken te controleren (zonder dat er gewonden vallen). Jawohl. Ook begin ik een expert te worden in helling trekken en achteruitrijden op übersmalle, slechte weggetjes met greppels aan weerszijden. En dat alles met geblindeerde achterruiten. Mon Dieu :o.

Vanaf vrijdag zullen mijn werkzaamheden dus wat uitgebreider worden. Ik zal dan ook gasten gaan verwelkomen en receptie-uurtjes gaan houden; tijd om m’n klantvriendelijkheid-skills te tonen. En m’n taalvaardigheden natuurlijk. Ik spreek tenslotte vier talen volgens mijn badge ;).

Hoewel je het niet zou zeggen als je de foto’s ziet, is het weer hier slechter dan normaal rond deze tijd van het jaar. Het heeft zelfs nog gesneeuwd! Toen we de zeiltjes boven de veranda’s aan het spannen waren, hebben we veel last gehad van harde wind. En door de regen moesten we vaak van de dakjes af komen, omdat die te glad werden. De temperaturen zijn ook nog niet erg hoog, hoewel het als de zon schijnt snel warmer wordt!

De afgelopen weken heb ik ook een beetje rondgetoerd met de bus en ben ik in Aubenas en Montélimar geweest. Beide steden hebben een mooi oud kasteel en een gezellige markt. Maar het mooiste hier vind ik wel de bergen! (De Heidi in mij komt naar boven :p.) Ze zijn overal, en vanaf elke plek heb je weer een ander uitzicht. Over schoonheid gesproken, in Aubenas las ik nog een mooie quote op een poster: ‘La beauté sauvera le monde.’ (De schoonheid zal de wereld redden.) Hopelijk geven mijn foto’s het goede voorbeeld ;).

À la prochaine!